عزیزم تا کی بمهنوم تی به رهت؟
تا قیومتیه شووی، نیمه شووی، نیمه ز شوگار
دل گریبونم گره سی دیدن یار

هونت خراو با
وفا دلت کواو با
بی وفا چه کردی وا ما

ای خدا مونه بکش منه مال نگردم
نومزد چن سالمه دادن وه مردم

دوشو واز ویدی منه خو مو
نبینیم اکنی تو، تو

تیات نیره ز ویرم
اگو دی بی تو لیوه ابیدومبی تفاوته هیچی وت نیگو

نداره ریت غیرت
دپ که بیدی نی وی تیت

زرد بی رنگه چی شله زرد
اشکسته بیدی ری چل سرد

*** بل گرم می خو
می تیام هرس بی و تیگم تو
ولی تو تی هو گرمه جات
یادس وه خیر! اگودی «بمیرم من بجات»

عزیزم تا کی بمونم چشم به راهت؟
تا قیامتیه شبی، نیمه شبی، نیمه ی شب
دل، گریبانم رو گرفت برای دیدن یار

بی وفا! خونه ات خراب بشه
بی وفا! دلت کباب بشه
بی وفا! چیکار کردی با ما!

ای خدا! من ر و بک  ش، تو ی ما ل (محله، رو ستا یا م حل زند گی) نگر دم (راه نرم)
نامزد چندین ساله‌ام رو دادن به مردم

دیشب باز اومدی توی خواب من
گفتی [اگه] نبینیم، تب می کنی

چشمات نمیره از یادم
بی تو دیوونه شدم

بی تفاوته، هیچی بهت نمیگه

روی تو غیرت نداره
دپرس که باشی نمیاد سراغت

زردِ بی رنگه مثل شله زرد
شک سته بو دی رو ی چا له ی س رد (کنایه از شک ست خو ردن و درم اندگی)

*** از جا پریدم توی خواب
ت وی چش مام اش ک ب ود و [ت وی] پیش نی ام ت ب

ولی تو پیش اون جات گرمه